timeo danaos et dona ferentis

 
 
Monoton dan sivilo svuda..
vrijeme oteze svoj kas...
lutaju misli u ironiji cuda..
dusa mi pokisla kao pas...
u ogledalu mog odraza nema..
gledam samo ponor bez dna...
tijelo mi tone duboko prema..
odajama moga sna...
prolazim kroz mirisne baste...
gdje nada njena cvijece sadi..
carobne li tvorevine maste...
sto ljubav moze da izgradi..
tu dan se pretvara u kap..
kad ugledam njene oci...
iluzija zelje cini slap..
koji stvarnost moju toci...
njen zagrljaj mi znaci sve..
priznajem neka nebo zna...
srce i dusa vole je...
Carica je moga sna....
 
                                ..........Franjo

ajme Franjo, ponijelo te:)

Mahic ti...))